کیان و پارک و بازی

پسر خوبم سیری از پارک نداری. روزی ده ساعت هم پارک بری بازم میگی " مامان میشه هفتاً (لطفا) بیریم پارک؟"

میگی بریم پارک مرداویج! میگم نه اون به ما دوره با بابابزرگ برو. خب پس بیریم پارک کوچیک! نمیدونم چرا پارک نزدیک خونمون اسمش شده پارک کوچیکه با اینکه خیلی بزرگتر از خیلی از پارکهاست؟ نظر توئه دیگه.

خیلی وقتها ساعت 8 شب راضیم میکنی بریم پارک و ساعت 10 به زور و ناراحتی و غصه میای بیرون..خوشت اومده تازگیها که غذا بیارم برات و تو پارک بخوری. توپ بازیم تو پارک دوست داری و اگه زورت بهم برسه موتورتم میبریم.

بابا بزرگ که میاد مهد دنبالت حتما باید ببرتت مهد وگرنه غوغا میشه. با اینکه هوا تو ظهر گرمه و خیلی هم اذیت میشند ولی میبرنت. کلی بازی میکنی و ناهار هم میخوری و میری خونه.

مامانم تا بتونه پارک میبرتت. ولی وقتهایی که نمیبره واقعا دیگه نمیشه مامان. یکم غر نزن و دعوام نکن.

دیروز میگی بیریم پارک. میگم نمیشه بابا مجید ماشینمونا برده. میگی با ماشین مامان منیژه بریم میگم نمیشه اونم رفته بیرون و ماشینش نیست. میگی خب پیاده بیریم. میگم نمیشه دوره خسته میشیم....چشات برق میزنه و میگی بیا با موتور من بریم!

شما و آیدین رو صندلی پارک

آیدین پسر دوست مامان مهساست که با هم یه مهد کودک میرید.

اینم آبنمای موزیکال باغ غدیر

پسر مامان. نمیدونی چقدر دلم می خواد همه پارکهای شهر را ببرمت. همه اسباب بازیها، تابها ، سرسره ها ، چرخ و فلکها و تمام آبنماهای این شهرو بگردی و همین طور از ته دل بخندی. مامان میدونم حقته ولی زندگی یک لحظه توقف نمبکنه تا من اونطور که دوست دارم و حق توئه باهات بازی کنم.

خیلی روزها وقت نمیکنم و خیلی روزها کارهای واجبی دارم که باید انجام بشه. تمام سعیمو میکنم که همیشه بازی و تفریح تو اولویت روزها و ساعتهای آزادمون باشه. ولی اگه بعضی وقتها نمیشه مامانو ببخش. ببخش که بعضی وقتها مجبور میشی مثل ما آدم بزرگها زندگی کنی. ببخش اگه روزی بوده که باهات حسابی بازی نکردم. ببخش اگه روزی بوده که وقت نشده برات شعر بخونم. ببخش اگه روزی بوده که برات کتاب نخوندم. ببخش اگه روزی بوده که باهات بچگی نکردم......