کیان و میز بار ما!

پسر کوچولوی مامان هر روز به تواناییهات اضافه میشه و نگهداری ازت هم مشکلتر. وقتی فکر میکنم باورم نمیشه توهمون نی نی کوچولویی بودی که صاف می خوابیدی و نمی تونستی غلت بزنی و حالا بیا و ببین! خیلی زود تونستی از تخت مامان و بابا بالا بری ولی مبلهای هال برات بلند بود و حالا که یکم قدت بلندتر شده و تواناییهاتم بیشتر به سرعت از مبلهای هال بالا میری و می ایستی روی کوسنهای مبل و از اونجا میری بالای میز بار و مامان قلبش می ایسته تا خودش را به تو وروجک برسونه.

این عکسها مال یک روز صبح ساعت ٨ که شما تازه از خواب بیدار شدی و فرصت ندادی تا خواب کامل از چشمهای سیاهت بره بیرون و شروع کردی:

من روی مبلم هورا!

دارم میرم روی میز:

اخ جون صبحانه:

دستم را بکنم توی لیوان چی میشه؟

تو این پلاستیک چیه؟

بقیه عکسهای اون روزت را میذارم تو ادامه مطلب تا ببینی چه کارهایی که در ٥ دقیقه نمیکنی